ماه من غصه چـــــرا!!
آسمان را بنگـــــر
که هــــــــنوز
بعد صدها شــب و روز
مثل آن روز نخـــــــــــست
گرم و آبی و پر از مهر به ما می خنـــــــدد

یا زمینـــــــی را
که دلش از ســــــردی شب های خـزان
نــــه شکست و نـــــــه گرفت
بلکه از عاطفــــــه لبریز شد و
نفسی از سر امیــــــد کشید

دشتی از یــــــــاس سپید
زیر پاهامان ریخـــــــت
تا بگوید که هنــــــــوز
پُر امنیتِ احساس  خــــــــدا ست

ماه من ، غصه چــــــرا ؟!
تو مرا داری و من هــــــــر شب و روز
آرزویم ، همه خوشبختی توست ماه من! دل به غم دادن و از یأس سخن ها گفتن
کار آنهایی نیســــــت
که  خــــــــدا را دارند …

مـــــــــاه من!
غم و اندوه اگر هم روزی
مثل بــــــاران بارید
یا دل شیشه ای ات
از لب پنجره عشق زمین خورد و شکســـــت
با نگاهت به  خـــــــــــدا ، چتر شادی وا کن
و بـــــــــگو با دل خود
که  خــــــــدا هست ،   خــــــــدا هست هنوز

او همانی است که در تارترین لحظه شب ، راه نورانی امیـــــــــد
نشــــــــــانم میداد …
او همانی است که هر لحظه دلش می خواهد
همه زندگی ام ، غرق شـــــــادی باشد …

ماه من! غصه اگر هست ، بگو تا باشـــــــد
معنی خوشبختی ، بودن انــــــــــدوه است …
این همه غصـــه و غـــــــم ، این همه شـــــادی و شــــــور
چه بخواهی و چه نه ، میوه یک باغــند
همه را با هم و با عشـــــــــق بچیین
ولی از یاد مبـــــــــر ،
پشت هر کوه بلند ، سبزه زاری است پر از یاد خــــــــــــدا
و در آن بــــــــاز کسی می خواند
که خـــــــدا هست ، خــــــــدا هست

 خــــــدا هست هنــــــــــوز

قـــــطـره هـــای کــــوچـک آب

اقـــــیـانــــوس بــــزرگ را مـــی ســازنـــد

دانـــــه هـــای کــــوچــک شـــن

ســــاحــل زیــــبـا را . . .

لـــــحـظه هـــای کـــــوتاه

شـــــایـــد بـــی ارزش بــــه نــــظـر بــــرســـنـد ،

اما …

یک دنیای زیبا را می سازن

  قـــدر لـحـظه هــا را بــدانیــم